< Мост Маўчання і Прыбраны мост >

На мосце сядзелі двое – спіна да спіны. Яны знайшлі прычыну для сваркі, але пакуль не знайшлі патрэбных слоў для таго, каб зноў паміж імі запанавала згода і паразуменне. Я вырашыў не турбаваць іх, і, не пераходзячы праз мост, павярнуў на дарогу, якая вядзе да іншых мастоў Нясвіжа.
Дзе, як не тут, можна паставіць мальберт або проста прысесці на траву і, расклаўшы фарбы, смела дакрануцца пэндзлем да белага палатна? Гармонія і прыгажосць, што акружаюць гэты мост, безумоўна натхняюць на творчасць.