< Вішаў >

На невысокім пагорку сярод кустоў і дрэваў чакае гэты храм сваёй смерці пасля столькіх год пакут. Ці ўсё ж такі гэта можна назваць нашай міласэрнасцю да яго? Час пакажа. У храм людзі нясуць кветкі і конкі, успамінаюць тут сваё дзяцінства і юнацтва.