Маршрут Белавежская пушча >
Кропкі маршрута Белавежская пушча
Больш чым на кіламетр працягнуліся прасторныя вальеры для дзікіх жывёл Белавежскай пушчы. Прыкладна 20 гектараў адведзена пад штучныя загоны, у якіх наведвальнікі Белавежскай пушчы могуць убачыць казуль, дзікоў, ваўкоў, лісіц, мядзведзяў і, вядома ж, сімвал пушчы – зубра. Прадстаўленыя тут і рэдкія жывёлы: янотападобны сабака і высакародны алень.
Дарога Пружаны-Гайнаўка была пракладзеная праз запаведнік ў 1903 г. У першую чаргу гэта ваенна-стратэгічны аб'ект. Першапачаткова дарога мела якаснае пакрыццё з палявога каменю. Праз натуральныя прыродныя перашкоды былі перакінутыя надзейныя масты з дубовага бруса з парэнчамі. Некалькі такіх мастоў захавалася да нашых дзён. Працягласць галоўнай дарогі па беларускай тэрыторыі запаведніка каля 20 кіламетраў.
На тэрыторыі Белавежскай пушчы круглы год, асабліва ўлетку, праводзіцца мноства розных мерапрыемстваў, урачыстых сустрэч і святаў. Для падобных мэтаў прыстасаваная гасцявая паляна запаведніка. На паляне могуць праводзіцца розныя выставы, сямейныя ўрачыстасці, забаўляльныя вечары для дзяцей і моладзі.
Да нашай радасці і задавальнення, нетры гэтай прыроднай жамчужыны Еўропы захавалі вельмі старыя дрэвы. Напрыклад, самай старой сасне пушчы ўжо за 450 гадоў. Экскурсаводы пакажуць і старую елку, якой больш за 300 гадоў. Пераваліла за 600 і волату-дубу. Таўшчыня яго ствала складае больш за два метры, а вышыня – каля 30 метраў. У пушчы расце больш за дзясятак дубоў, якія размянялі 500 гадоў.
З пачатку ХХ ст. у добрым стане захаваліся драўляныя кармушкі для дзікіх жывёл. Яны стаяць на прасторных лясных палянах з 1907 г. На адным з апорных слупоў кожнай кармушкі можна ўбачыць выразаную дату, якая пацвярджае, што кармушку ўсталявалі больш за стагоддзе таму. У зімовы перыяд у кармушкі падкладаюць сухое сена для аленяў і зуброў.
Упадабанае месца шматлікіх падарожнікаў і гасцей Белавежскай пушчы – музей народных промыслаў. Тут наведвальнікаў з задавальненнем пачастуюць рознай выпечкай і запяканкамі, настоямі і адварамі на лекавых травах, сабраных у запаведніку, хатнімі сырамі і разнастайнай саланінай і вяндлінай. Для гасцей на стол паставяць і моцныя напоі, вырабленыя па рэцэптах старажылаў з мясцовых вёсак.
Пры наведванні гэтых унікальных і неверагодна прыгожых месцаў абавязкова варта зайсці ў музей прыроды. Экспазіцыі музея вельмі маляўніча і натуральна перадаюць загадкавы і нават містычны свет гэтага дзіўнага кутка прыроды.
Мемарыял Падаючыя крыжы збудаваны ў 1978 г. на месцы трагічных падзей Другой сусветнай вайны. Тут у канцы лета 1941 г. фашысцкія акупанты пакаралі смерцю больш за сто мірных жыхароў з розных населеных пунктаў акупаванай тэрыторыі. Бетонныя крыжы і сёння "падаюць" на нашу памяць, не дазваляючы выкрасліць з памяці страшны час апошняй вайны.
Пэўнай вяхой у гісторыі пушчы стаў 2003 г., калі ў сваю ўласную рэзідэнцыю на тэрыторыі пушчы заехаў беларускі Дзед Мароз. Дзякуючы пастаяннай прапісцы ў пушчы гэтага казачнага персанажа і народнага ўлюбёнца ўсе дарослыя і дзеці могуць у любую пару года сустрэцца і пагутарыць з самім дзядулем і яго унучкай Снягуркай.
У Камянецкім раёне ёсць невялікая вёска Сюлкі. На мясцовых могілках яшчэ захавалася, праўда, занядбаная, невялікая сціплая капліца-пахавальня, пабудаваная ў класічным стылі з цэглы. У ёй спачывае прах першага дырэктара Белавежскай пушчы – Пятра Пятровіча Траецкага, князя, генерал-лейтэнанта, дзейнасць якога на пасадзе дырэктара пушчы яшчэ трэба будзе вывучыць.
Фотагалерэя