Маршрут Камянец >
Кропкі маршрута Камянец
Гісторыя гэтага храма вельмі падобная на гісторыю храма ў вёсцы Гарадзішча, гаворка пра якую пойдзе далей у гэтым маршруце. Пабудаваны храм ў 1799 г. у стылі народнага дойлідства з элементамі класіцызму з драўлянага бруса. Пасля падаўлення паўстання 1863-1864 гг. да асноўнага прастакутнага аб'ёму храма быў прыбудаваны прытвор з двух'яруснай драўлянай званіцай. Над уваходам знаходзяцца прасторныя хоры, над якімі калісьці стаяў невялікі арган.
Гэты храм быў вядомы ўжо ў канцы XVII ст. Прыкладна пасля 1830 г. да асноўнага аб'ёму храма быў прыбудаваны кубападобны аб'ём бабінца, а над ім ўзведзена двух'ярусная званіца. Яшчэ адно абнаўленне святыня зведала пасля 1864 г. – была праведзена рэканструкцыя купалоў і змененыя прапорцыі вокнаў. Сёння гэта Петрапаўлаўская царква, якая нясе ў сабе рысы народнага дойлідства.
Паселішча вядома з сярэдзіны XVI ст. у складзе ВКЛ. Калісьці яно было часткова акружана лясамі Белавежскай пушчы. Старадаўні Праабражэнскі храм быў узведзены ў стылі народнага дойлідства з элементамі класіцызму з дрэва як уніяцкі. Хутчэй за ўсё, ён быў дабудаваны і перададзены праваслаўнай царкве пасля паўстання 1863-1864 гг. Побач была ўзведзена драўляная званіца.
Заснаваны Камянец у 1276 г. Тады ж была ўзведзена знакамітая вежа-данжон. У складзе ВКЛ паселішча належала Кейстуту і Вітаўту. На месцы старажытнага храма ў 1914 г. быў узведзены новы мураваны храм Св. Сымона ў рэтраспектыўна-рускім стылі. У 1925 г. быў пабудаваны Петрапаўлаўскі касцёл у стылі гістарызму. Захаваліся пабудовы сінагогі і яўрэйскай школы, будынак гімназіі (1931), вадзяны млын (XIX ст.) і цікавыя будынкі радавой забудовы горада (XIX-XX стст.).
Многія архітэктары сцвярджаюць, што гэты помнік архітэктуры мае элементы старажытнарускага дойлідства. Таксама ёсць меркаванне, што гэта яркі прыклад псеўдарускага стылю. Асноўны аб'ём святыні ўзводзіўся ў самым канцы XIX ст. з дрэва на спадзістым ўзвышшы недалёка ад вёскі. Дакладна вядома, што ў 1903 г. да ўжо пабудаванага храма быў прыбудаваны прасторны бабінец або трох’ярусная званіца-шатроўка. Асаблівасцю дадзенага храма з'яўляецца разнастайнасць і колькасць яго купалоў.
Да нядаўняга часу гэтая вёска называлася Кляковічы. У 1528 г. кароль Жыгімонт Аўгуст падараваў гэтыя землі роду Навіцкіх. З сярэдзіны XIX ст. – уласнасць Яголкаўскіх, затым Валянцінавічаў. У сядзібным доме апошніх у савецкі час знаходзілася школа. Побач, ля невялікай штучнай сажалкі, у канцы XIX ст. з цэглы ўзведзены двухпавярховы паравы млын у стылі эклектыкі. Магчыма, сёння былы маёнтак прыватызаваны.
Гэты праваслаўны храм у рэтраспектыўна-рускім стылі збудаваны ў 1877 г. з драўлянага бруса на месцы, дзе некалі стаяў старадаўні драўляны храм. Ці быў выкарыстаны яго падмурак або часткі сцен, пакуль дакладна невядома. Сёння Свята-Андрэеўскі праваслаўны храм з'яўляецца ўпрыгожаннем вёскі і прымае вернікаў.
Вядомая з сярэдзіны XV ст. як уласнасць знакамітага шляхецкага роду Сангушкаў. З сярэдзіны XVI ст. у складзе ВКЛ. У 1873 г. на месцы, дзе стаяў стары драўляны храм, узводзіцца Свята-Праабражэнская праваслаўная царква. Некалькі разоў будынак падвяргаўся нязначным перабудовам, аднак захаваў першапачатковы рэтраспектыўна-рускі стыль.
Вёска згадваецца ў складзе ВКЛ c сярэдзіны XVI ст. як дзяржаўны маёнтак. У 80-я гг. XVII ст. тут узведзены першы ўніяцкі драўляны храм. Пасля паўстання 1830-1831 гг. ён быў перададзены царскімі ўладамі праваслаўнай царкве. Праз прыкладна 35 гадоў тут была ўзведзена новая праваслаўная царква. Што здарылася з папярэднім храмам, невядома.
Фотагалерэя