Маршрут Карма >
Кропкі маршрута Карма
У выдатным стане захаваўся двухпавярховы дом, пабудаваны з цэглы ў 1885 г. Вялізныя паддашкавыя памяшканні могуць служыць як мансардавы паверх. Доўгі час архітэктурны помнік выкарыстоўваўся разнастайнымі адміністратыўнымі ўстановамі, нейкі час дом быў выстаўлены на продаж.
У 1822 г. побач з цэнтральнай плошчай сяла пабудаваная цагляная царква Св. Кацярыны ў стылі класіцызму. Тры фасады храма ўпрыгожаныя тасканскімі порцікамі, якія абапіраюцца на чатыры вытанчаныя калоны. Магчыма, купальная сістэма першапачаткова была іншай. Але храм і зараз вытанчаны і непаўторны.
У 1881 г. у цэнтральнай частцы вёскі пабудаваная драўляная царква Раства Багародзіцы. Узведзеная святыня ў стылі драўлянай архітэктуры з рысамі позняга класіцызму. Аб’ём храма ўдала спалучаецца з двума купаламі над прасторнай малітоўнай залай і вытанчанай васьміграннай званіцай. Столь царквы распісаная ў народным стылі. Захаваліся іконы XVIII ст.
Гэтая невялічкая вёсачка туліцца зусім побач з вялікім і славутым Гомелям. Узгадваецца паселішча з сярэдзіны 17ст. як маёмасць княжацкага роду Чартарыйскіх. Прыкладна у пачатку 19ст. тут першапачаткова ужо існаваў невялікі фальварак з будынкам Бровара, які у 1886г. новым уласнікам Гомеля родам Паскевічаў, быў удала перабудаваны пад паляўнічы загарадны домік. Тады ж быў закладзены невялікі ,але вельмі прыгожы парк,вакол ужо існуючай штачнай сажалкі. Сёння помнік архітэктуры прайшоў стадыю рэстаўрацыйнай працы і выглядае вельмі прывабна.
Цікавая радавая забудова гэтай вёскі ХІХ ст. Тут у 1906 г. у псеўдарускім стылі пабудаваная Пакроўская царква. У храме захоўваюцца нятленныя мошчы Св. Іаана Кармянскага. З 1996 г. адкрыты доступ да мошчаў святога, пакланіцца якім прыязджаюць паломнікі нават з суседніх краін. Вядомая Карма з XVII ст. як мястэчка ВКЛ. Тут нарадзіўся народны пісьменнік Беларусі Іван Шамякін.
І ў гэтага паселішча ёсць старая назва – Папоўка. Тут захаваліся маляўнічыя руіны каменнага храма, пабудаванага з цэглы ў далёкім 1782 г. Руіны зачароўваюць сваім маштабам. Калі б рэшты гэтай пабудовы былі закансерваваныя, я ўпэўнены, яны вабілі б сюды нямала турыстаў. А пакуль царкву Св. Мікалая наведваюць толькі птушкі.
Храм стаіць на пакатым узвышшы, таму яго сілуэт бачны далёка за ваколіцай вёскі, і нават у пахмурнае надвор’е яго купалы, як два маячкі, не даюць падарожніку збіцца з дарогі. Пабудаваная гэтая мілая драўляная царква ў псеўдарускім стылі ў 1872 г. Звонку храм пафарбаваны ў прыемны зялёны колер. Прасторная малітоўная зала поўніцца патокамі святла, якія ідуць са светлавога барабана пад асноўным купалам.
Успенская царква з цэглы ў псеўдарускім стылі ўзведзеная на краі вёскі ў 1865 г. Звонку сцены святыні ўпрыгожаныя аб’ёмнымі роўнастароннімі крыжамі і круглымі разеткамі. Калі выпадае шанец, трэба цікавіцца гісторыяй падобных культавых пабудоў. Нешта яшчэ тлее ў памяці мясцовых жыхароў, і яны з задавальненнем пра гэта распавядуць.
Старая назва паселішча – Плутаўка. У гэтай вёсцы ў 1892 г. пабудаваная царква Раства Багародзіцы ў стылі драўлянага дойлідства. Да 1980 г. храм не дзейнічаў, а выкарыстоўваўся як гаспадарчае памяшканне. Сёння царкве тэрмінова патрэбная хаця б касметычная чыстка і прамочванне сцен, а лепш і пафарбоўка.
Фотагалерэя