Маршрут Моладава >
Кропкі маршрута Моладава
У 1784 г. Троіцкі храм узведзены з дрэва як уніяцкі. У 1865 г. перабудаваны пад праваслаўную царкву. Захавалася брама-званіца. На могілках адноўлена капліца, пабудаваная ў 1772 г. у гонар перамогі войскаў Агінскага над корпусам рускай арміі. У 1915 г. з цэглы пабудаваны Троіцкі касцёл у стылі неакласіцызму.
У Дабраслаўцы падарожнікі могуць убачыць унікальны драўляны храм – самы вузкі храм на тэрыторыі Беларусі. Шырыня асноўнага аб'ёму складае без малага сем метраў. Прытвор і апсіда і таго менш – 5,7 метраў і 3,4 метраў адпаведна. Пабудавана Троіцкая царква ў стылі народнага дойлідства з дрэва ў 1758 г. У другой палове ХІХ ст. да храма была прыбудавана трох'ярусная званіца.
Упершыню маёнтак Дружылавічы згадваецца ў канцы XIV ст. як уласнасць Ю. Нарымонтавіча, апошняга князя пінскага. У цэнтры вёскі знаходзіцца драўляная царква Св. Мікалая, пабудаваная з дрэва ў стылі народнага дойлідства ў 1777 г. Упрыгожвае храм іканастас 1830 г. пабудовы і асаблівая гордасць святыні – Евангелле 1771 г.
Мястэчка ў складзе Пінскага павета вядомае з XVI ст. як уладанні Радзівілаў, Агінскіх, Любецкіх. На месцы ўніяцкага храма ў 1892 г. з цэглы ў рэтраспектыўна-рускім стылі ўзведзена Спаса-Праабражэнская царква. Каля цэнтральнай плошчы ўзвышаецца касцёл Св. Пятра і Паўла. Пабудаваны ён з цэглы ў стылі неаготыкі ў 1907 г. На могілках у руінах капліца-пахавальня (1902 г.).
Царква Св. Параскевы Сербскай была ўзведзеная з дрэва ў стылі барока з элементамі народнага дойлідства ў 1795 г. як уніяцкая святыня. Трохнефная базіліка да 1841 г. мела прасторны высокі порцік на васьмі драўляных калонах. У той час да храма былі прыбудаваныя двухсценчатыя памяшканні, за кошт якіх святыня стала больш выцягнутай. У той жа час з'явіліся і два бакавыя аб'ёмы, прыбудаваныя да цэнтральнага нефа.
Вядомы маёнтак з XV ст. як уладанні шляхецкага роду Войнаў. У 1792 г. маёнтак быў прададзены шляхецкаму роду Скірмунтаў. Адзіная пабудова, якая захавалася ад некалі багатага маёнтка, – фамільная пахавальня, пабудаваная ў стылі класіцызму з цэглы ў 1905 г. У канцы XVIII ст. узведзены ўніяцкі храм з дрэва. У 1865 г. ён быў перабудаваны ў стылі народнага дойлідства. У царкве захоўваецца звон, адліты ў 1583 г. у горадзе Коўна.
С XIV ст. маёнтак належаў роду Нарымонтавічаў. Захаваўся пабудаваны ў 1888 г. Спаса-Праабражэнскі храм. Узведзена святыня з цэглы ў рэтраспектыўна-рускім стылі. У драўляным асабняку пачатку ХХ ст. сёння дзейнічае музей. Цікавая радавая забудова. Можна ўбачць дом Хаіма Вейцмана – першага прэзідэнта Ізраіля.
Вядомае паселішча з 1495 г. Маёнтак належаў Сямёнавым, Грычыным, Войнам. З 1792 г. – уласнасць шляхецкага роду Скірмунтаў. Захаваліся карпусы цукровага завода, адкрытага ў 1860 г. Завод быў абсталяваны самым сучасным на той час паравым рухавіком. На ўскрайку старажытнага парку можна знайсці пахаванні Рамана і Баляслава Скірмунтаў, забітых у 1939 г.
Вядомае гэтае паселішча з 1220 г. Валодалі гэтымі землямі такія знакамітыя шляхецкія роды, як Завішы, Корсакі. Ад маёнтка, які быў закладзены тут у пачатку ХІХ ст., захавалася некалькі дыхтоўна зробленых гаспадарчых будынкаў: свіран з руставымі вугламі і вялізнымі скляпеннямі і гаспадарчая пабудова з галерэяй з чатырма масіўнымі калонамі.
З пачатку XVI ст. належалі Дольскім, Вішнявецкім. У 1744 г. перайшлі шляхецкаму роду Агінскіх. У 1765 г. Міхал Казімір Агінскі пачаў будоўлю канала, які атрымаў яго імя. Захавалася драўляная школа (пачатак ХХ ст.), касцёл (1817 г.), сёння перабудаваны пад кінатэатр, і драўляная Троіцкая царква ў неарускім стылі.
Фотагалерэя