Маршрут Скідзель >
Кропкі маршрута Скідзель
Паселішча вядома з канца XIV ст. як уласнасць вялікага князя Вітаўта. Пасля – валоданні Радзівілаў, Цідзікаў, Валіцкіх. Раней тут стаяў старажытны драўляны касцёл, пабудаваны жыхарамі мястэчка яшчэ ў пачатку XVIII ст. Пасля паўстання 1863-1864 гг. ён быў знесены царскімі ўладамі і замест яго быў збудаваны праваслаўны храм Святога Духа з палявога каменю.
Паселішча вядома з пачатку XVI ст. як каралеўская ўласнасць. У 70-я гг. XVIII ст. тут, магчыма, было распачата будаўніцтва барочнай сядзібы для А. Тызенгаўза па праекце архітэктара Д. Сака. У 1854 г. тут узведзена драўляная ўніяцкая царква ў стылі ампір. Хутчэй за ўсё, пасля паўстання 1863-1864 гг. яна была пераасвячоная ў праваслаўную царкву Св. А. Неўскага.
Храм збудаваны ў 1743 г. (магчыма, і раней) з дрэва ў стылі класіцызму з элементамі барока як каталіцкі або ўніяцкі. Пасля паўстання 1863-1864 гг. яго часткова перабудавалі і пераасвяцілі ў Дабравешчанскую праваслаўную царкву.
На краі вёскі, на старажытных хрысціянскіх могілках, стаіць касцёл, пабудаваны ў першай палове XIX ст. Пасля 1864 г. каталіцкая святыня, магчыма, «выпадкова» згарэла або была значна перабудавана ў праваслаўны храм. У канцы 60-х гг. XIX ст. яна абнаўлялася. У 1920-я гг. храм вернуты каталікам. Сёння каталіцкая святыня, асвечаная ў гонар Дзевы Марыі і Св. Андрэя, абабітая дэкаратыўнай вагонкай. Прылеглая тэрыторыя добраўпарадкаваная.
На невысокім беразе Нёмана стаіць Свята-Праабражэнская царква, сёння праваслаўная. Узведзена яна з дрэва ў класічным стылі з элементамі народнага дойлідства ў 1847 г. Да якой канфесіі храм адносіўся першапачаткова, невядома, аднак пасля паўстання 1863-1864 гг. ён быў перабудаваны і пераасвечаны. Хутчэй за ўсё, у гэты час былі надбудаваныя або перайначаныя купал і вежа-званіца.
Касцёл Св. Юрыя збудаваны з дрэва ў стылі мадэрн у 1938 г. У 1970 г. савецкія ўлады ператварылі яго ў склад. Вернуты вернікам ў 1980 г. Мясцовасць, у якой стаіць касцёл, спрадвеку шанавалася як святая.
Тры архітэктурныя славутасці ўпрыгожваюць гэтую вялікую і вельмі маляўнічую вёску. У 1906 г. тут збудаваны чыгуначны вакзал, падобны да вялікага палаца, і каталіцкі храм Дзевы Марыі ў стылі неаготыкі з дрэва. А ў самым пачатку ХХ ст. з дрэва збудаваны праваслаўны храм Казанскай іконы Божай Маці ў стылі класіцызму з элементамі мадэрн.
З пачатку XV ст. – горад у складзе ВКЛ. З пачатку XVII ст. – уласнасць роду Радзівілаў, каралеўская ўласнасць. У сучасным горадзе захавалася чыгуначная станцыя (1909 г.), аднапавярховая каменная пабудова ешывы (1901 г.), радавая забудова (ХIХ-ХХ стст.). Вадзяны млын (1883 г.) сёння выкарыстоўваецца пад адміністрацыйную ўстанову. Ад былой сядзібы Антонавічаў-Чацвярцінскіх, закладзенай у сярэдзіне ХIХ ст., захавалася капліца-пахавальня (1870 г.), якая сёння дзейнічае як касцёл Ушэсця Дзевы Марыі, гаспадарчыя пабудовы, парк і паркавая брама (ХIХ ст.).
Фотагалерэя