Маршрут Свіслач >
Кропкі маршрута Свіслач
Праваслаўная царква з цэглы пабудавана тут адразу пасля падзей паўстання 1863-1864 гг. Царква выканана ў рэтраспектыўна-рускім стылі і асвечана ў гонар Святой Тройцы. Стаіць яна, па словах мясцовых жыхароў, на месцы больш старога драўлянага храма, які да 60-х гг. XIX ст. ужо састарэў. Да якой канфесіі ён належаў, невядома.
Паселішча вядома з пачатку XVI ст. Пачынаючы з 60-х гг. XVI ст. уласнасць роду Трызнаў. З пачатку XIX ст. – уласнасць роду Талочкаў. Сядзібны дом не захаваўся, аднак можна ўбачыць руіны розных гаспадарчых пабудоў і будынка спіртзавода, пейзажны парк з сажалкамі. Трохі лепш захавалася фамільная капліца-пахавальня роду Талочкаў (1909 г.).
Хутчэй за ўсё, святыня ўзведзена з цэглы ў псеўдарускім стылі пасля паўстання 1863-1864 гг. прыкладна ў пачатку 70-х гг. XIX ст. У 1860 г. тут пачалося будаўніцтва папярэдняга храма, якое было прыпынена або закрыта. Сёння тут можна ўбачыць вытанчаную Свята-Успенскую праваслаўную царкву, якую адрадзілі пасля сыходу савецкай улады.
Сёння гэтая святыня вядомая як Петрапаўлаўская праваслаўная царква, збудаваная з цэглы і палявога каменю ў стылі позняга класіцызму ў 1801 г. Аднак узводзілася яна, хутчэй за ўсё, як каталіцкі або ўніяцкі храм і была пераасвечаная пасля паўстання 1863-1864 гг. У 1962 г. савецкія ўлады прыстасавалі царкву пад склад. У 1992 г. вернута вернікам.
У пісьмовых крыніцах згадваецца з 1538 г. У 40-я гг. XIX ст. тут узведзена драўляная святыня, хутчэй за ўсё, як уніяцкая царква. Пасля паўстання 1863-1864 гг. храм пераасвечаны ў праваслаўны і часткова дабудаваны. У 1969 г. зачынены савецкімі ўладамі. У 1989 г. адноўлены і вернуты вернікам. Побач з храмам – званіца на высокіх драўляных слупах.
У Белавежскай пушчы, акрамя велізарнай колькасці прыродных славутасцяў, можна ўбачыць рэшткі некалі багатага шляхецкага маёнтка роду Тышкевічаў, закладзенага тут у канцы XVIII ст. Захаваўся перабудаваны сядзібны дом, пабудаваны з дрэва ў 1933 г., драўляныя гаспадарчыя пабудовы і мемарыяльны камень у гонар ваенных подзвігаў генерала Тышкевіча. Цяпер тут размешчаны гасцінічны комплекс.
Паселішча ўжо з пачатку XV ст. вядома як мястэчка ВКЛ, а ў 1523 г. атрымала Магдэбургскае права. У былым мястэчку захавалася радавая забудова (XIX ст.), Складзеная з каменю сінагога (сяр. XIX ст.), Траецкая царква (1872 г.), двухпавярховы будынак плябаніі (1907 г.). У 1825 г. збудаваны каталіцкі касцёл Св. Міхаіла Архангела ў стылі класіцызму. У занядбаным стане драўляны сядзібны дом Бутаўт-Андрэйкавічаў, сядзібны парк і гаспадарчыя пабудовы (XIX ст.).
Паселішча вядома з 1256 г. У 1523 г. – ужо мястэчка. З сярэдзіны XVI ст. – уласнасць роду Хадкевічаў, затым роду Тышкевічаў. У 1805 г. адкрылася гімназія, якую скончылі такія вядомыя асобы, як К. Каліноўскі, Р. Траўгут, Н. Орда і многія іншыя. У час паўстання 1863-1864 гг. тут было выдадзена сем нумароў «Мужыцкай праўды». Часткова захаваліся будынкі гімназіі, сінагогі, карчмы. Магіла брата К. Каліноўскага. Помнікі Р. Траўгуту і К. Каліноўскаму.
Праваслаўная святыня, асвечаная ў гонар Успення Найсвяцейшай Багародзіцы, збудаваная ў 1876 г. у псеўдарускім стылі з палявога каменю. Часткова пашкоджаны падчас Другой сусветнай вайны храм яшчэ нейкі час дзейнічаў, а пасля быў зачынены савецкімі ўладамі, якія нават спрабавалі яго разбурыць, аднак атрымалі годны адпор ад мясцовых жыхароў. Царква была ператвораная ў складское памяшканне. У 1990 г. адноўлена. Мемарыяльная калона, якая стаіць у полі, магчыма, пастаўленая ў гонар паўстанцаў 1863-1864 гг.
Фотагалерэя