Маршрут Слуцк >
Кропкі маршрута Слуцк
У 1834 г. пабудаваны драўляны касцёл Св. Дзевы Марыі ў стылі народнага дойлідства. У 1863 г. ён быў закрыты царскімі ўладамі і толькі ў 1885 г. зноў пачаў дзейнічаць, але ўжо як праваслаўная Праабражэнская царква. Падчас Другой сусветнай вайны храм таксама дзейнічаў як царква. З 1956 г. у храме быў склад ядахімікатаў. У 1992 г. царква была адкрыта для вернікаў. Сёння святыня ў запусценні.
У цэнтральнай частцы вёскі з цэглы ўзведзена царква Св. Сімеона Столпніка ў неарускім стылі. Знаўцы культавай архітэктуры Беларусі сцвяржаюць, што храмаў падобнай канструкцыі у нашай краіны толькі два – у Зембіне і ў Барку.
Тут можна ўбачыць помнік архітэктуры з разраду паштовых станцый і застаўных дамоў. У 1852 г. на старым паштовым гасцінцу – сёння гэта дарога Р43 – магчыма, па гатовым праекце пабудаваны гэты цагляны застаўны дом у стылі класіцызму. Гаспадарчыя пабудовы, узведзеныя разам з домам, не захаваліся.
Да 1935 г. гэтая вёска была вядомая як Цараўцы. У 1931 г. з бярвення драўлянай царквы, якая стаяла тут яшчэ з 1876 г., склалі кінатэатр, які праз два гады зрабіўся сельскім клубам. У канцы ХХ ст. будынак клуба быў перададзены праваслаўным вернікам і асвечаны як царква Св. Яна Багаслова. Цераз дарогу знаходзіцца каменны будынак народнага вучылішча, пабудаваны ў 1893 г.
У 1883 г. узведзены цагляны будынак народнага вучылішча. Ад некалі багатага маёнтка захавалася вялізная пяціпавярховая пабудова паравога млына з чырвонай цэглы, пабудаваная ў 1900 г. на ўскрайку забалочанага лугу. У самой вёсцы ў выдатным стане захаваўся вінакурны завод, які быў пабудаваны з цэглы ў 1901 г. і яшчэ нядаўна працаваў.
Гэтае паселішча ўзнікла ў самым пачатку ХІІ ст. на землях дрыгавічэй. Згадваецца з 1116 г., калі яно з'яўлялася парубежнай крэпасцю Тураўскага княства. З ХІІІ ст. – у складзе ВКЛ. Моцна пацярпеў Слуцк у гады Паўночнай вайны. Захаваўся будынак дваранскага сходу (ХІХ ст.), паштовая станцыя (1843 г.), духоўнае вучылішча, мужчынская гімназія (1852 г.). Драўляная Свята-Міхайлаўская царква ў стылі класіцызму з рысамі барока ўзведзена ў XVIII ст.
Абавязкова варта заехаць у гэтую вёску. Вядомыя гэтыя мясціны тым, што гэта радзіма нашага земляка Людвіка Уладзіслава Францішка Кандратовіча, больш вядомага як Уладзіслаў Сыракомля (1823-1862 гг.). У двары сельскай школы ўсталяваны мемарыяльны камень з выбітымі на ім словамі.
Частка выпрацаваных вапнавых кар'ераў, якія знаходзяцца ў лясным масіве прыкладна ў кіламетры ад Хоцінава, была затопленая. У выніку ўтварылася ўнікальнае прыроднае асяроддзе, якое вабіць усё больш і больш турыстаў, фотамастакоў і проста аматараў эксклюзіўнага ландшафтнага асяроддзя.
Ля дарогі Р43 да нашых дзён захавалася паштовая станцыя. Пабудавана яна з цэглы ў 1848 г. У полі на ўскрайку вёскі можна ўбачыць руіны сядзібнага дома, узведзенага ў сярэдзіне ХІХ ст. Старажылы памятаюць і прозвішча гаспадыні гэтага дома – пані Сянніцкая, і тое, што раней гэтая вёска насіла назву Сянніца ці Сянніцкая.
Пабудаваны гэты храм на краі вёскі з дрэва ў 1795 г. як уніяцкі. У 1895 г. храм быў значна перабудаваны. Сёння Пакроўская царква ўяўляе сабой помнік архітэктуры народнага дойлідства з рысамі класіцызму і рэтраспектыўна-рускага стылю. Унутраная прастора святыні таксама захавала спалучэнне розных стыляў і напрамкаў у архітэктуры.
Фотагалерэя