Маршрут Радунь >
Кропкі маршрута Радунь
У Беларусі існуе толькі некалькі прыкладаў, калі будаўніцтва культавага збудавання было пачата, але не завершана. Адзін з іх – царква ў Вялікай Слабадзе, што знаходзіцца пад Карэлічамі, а другі – Волдацішкі. У гэтай вёсцы стаіць недабудаваны касцёл, будаўніцтва якога было пачата ў 1937 г. У абодвух выпадках будаўніцтву перашкодзілі вайны. Ці будзе святыня дабудоўвацца, невядома.
Паселішча вядома з канца XVI ст. Першы касцёл, пабудаваны ў 1627 г., знік у агні падчас шматлікіх войнаў з Масковіяй у XVII ст. У 1803 г. уладальнік тутэйшага маёнтка Л. Тышкевіч заклаў тут новы мураваны каталіцкі храм у стылі класіцызму. Асвечаны касцёл у гонар Святой Тройцы толькі дзесяць праз гадоў. Для званоў, знойдзеных у зямлі ў 2009 г., была спецыяльна пабудаваная званіца. Захаваўся вадзяны млын XIX ст. пабудовы.
Пабудаваны каталіцкі храм Святой Тройцы ў неараманскім стылі са светлай вохрыстай цэглы, даволі рэдкай для Беларусі, у 1925 г. Пазбегнуўшы значных пашкоджанняў падчас Другой сусветнай вайны, касцёл не пазбег ганенняў у часы савецкай улады. У 1963 г. храм быў зачынены і прыстасаваны пад складское памяшканне. Толькі ў 1990-я гг. храм быў адноўлены і вернуты вернікам.
Паселішча вядома з пачатку XVI ст. у складзе ВКЛ. Першыя ўладальнікі – прадстаўнікі шляхецкага роду Касцевічаў, затым уласнасць родаў Кішак, Радзівілаў. У 1910 г. узведзены каталіцкі храм Ушэсця Дзевы Марыі ў стылі неаготыкі. Ля храма знаходзіцца мемарыяльны камень удзельнікам паўстання 1863-1864 гг. У вёсцы захавалася магіла гісторыка і этнографа Л. Нарбута. Адноўленая капліца-пахавальня Шукевічаў ля краю лесу на беразе возера.
Як мястэчка згадваецца з канца XVI ст., калі паселішча знаходзілася ва ўласнасці шляхецкага роду Падгародскіх. У XVIII ст. належала Сапегам, Радзівілам. На краі старажытнага парку Тышкевічаў у 1758 г. узведзена мураваная каталіцкая капліца ў стылі ракако. Капліца асвечана ў гонар Св. Яна Хрысціцеля. Яна была пашкоджана падчас Другой сусветнай вайны, а ў 1950 г. савецкія ўлады спрабавалі разбурыць капліцу канчаткова. У 1996 г. адноўлена і адкрыта для вернікаў.
Каталіцкая святыня, асвечаная ў гонар Св. Лінуса, пабудаваная ў 1935 г. з каменю, які выглядае не як будаўнічы матэрыял, а як вытанчанае дэкаратыўнае аздабленне. У 1950-я гг. храм быў зачынены савецкімі ўладамі. Толькі ў 1989 г. касцёл быў адноўлены і адкрыты для вернікаў. У 2000 г. каля храма ўзвялі пабудовы Літоўскага культурна-асветніцкага цэнтра.
Гістарычная назва паселішча – Сабокінцы. Каталіцкая святыня, асвечаная ў гонар Узвышэння Святога Крыжа, збудаваная ў 1818 г. у стылі мадэрн з цэглы. Вежы ўзводзіліся ў 1930-я гг., і да Другой сусветнай вайны пабудова не была завершана. Пасля вайны савецкія ўлады адкрылі ў святыні сельскі клуб, а пазней арганізавалі ў храме склад. Толькі ў 1990 г. касцёл быў адноўлены і адкрыты для вернікаў.
Ля краю вёскі, на невысокім узгорку, з 1834 г. узвышаецца гэтая каталіцкая капліца. Пабудаваная яна з драўлянага бруса ў стылі класіцызму і першапачаткова была абшыты вагонкай. Асвечана ў гонар Божай Маці Міласэрнасці. Упрыгожаннем святыні з'яўляецца сціплы порцік на чатыры калоны пад высокім трохкутным франтонам, завершаны васьміграннай вежай-званіцай.
Сёння гэты мемарыяльны абеліск стаіць у адзіноце, усімі забыты. Пабудаваны ён, па наяўных дадзеных, у другой палове XIX ст. і прысвечаны загінулым у паўстанні 1863-1864 гг. Аднак ёсць верагоднасць, што абеліск збудаваны раней, у гонар паўстання 1794 г. пад кіраўніцтвам Тадэвуша Касцюшкі.
Упершыню згадваецца ў грамаце Ягайлы за 1387 г. Калісьці тут стаяў велізарны драўляны замак, разбураны расійскімі войскамі падчас вайны з Масковіяй (1654-1667 гг.). Быў часткова адноўлены. Ад замка засталіся земляныя ўмацаванні. У сярэдзіне XVII ст. мястэчка атрымала Магдэбургскае права. Касцёл Маці Божай Ружанцовай пабудаваны ў 1933 г. з каменных квадраў у стылі готыкі і мадэрна. У ім захаваліся абразы XVIII ст. Захаваліся габрэйскія могілкі, заснаваныя ў 1451 г.
Фотагалерэя