Маршрут Гервяты >
Кропкі маршрута Гервяты
Вядомыя як мястэчка ў складзе ВКЛ з 1397 г. Валодалі паселішчам Абрамовічы. Касцёл Св. Георгія ў стылі барока пабудаваны ўладарамі маёнтка ў 1767 г. Дабудоўвалася святыня ў 1880 і 1909 гг. Да 1980 г. храм быў у жаласным стане. У 1990 г. адноўлены. Побач знаходзяцца аптэка і плябанія, пабудаваныя з цэглы ў 1770 г. Ад сядзібы захавалася вежа-павільён, якая стаіць на выспе пасярод возера, і каменны вадзяны млын. Брама хрысціянскіх могілак узведзена ў пачатку ХІХ ст.
У 1742 г. на прыгожым узвышшы на беразе ціхай рачулкі пабудаваны цагляны касцёл Св. Георгія ў стылі позняга барока. Магчыма, раней гэта была капліца. Падчас Другой сусветнай вайны, у 1943 г., святыня была разбурана. Адноўлена ў 2002 г. Рэстаўратары і будаўнікі прафесійна аднавілі будынак касцёла. Ідуць апрацоўчыя работы па аднаўленні інтэр'ера храма.
З 1434 г. Гервяты былі вядомыя як мястэчка ВКЛ. У канцы ХІХ ст. уладарамі сталі Дамейкі. Троіцкі касцёл у стылі неаготыкі ўзведзены з цэглы ў 1899-1903 гг. на сродкі князя Альшэўскага. Як сцвярджаюць старажылы, цэгла была прывезеная з Прыбалтыкі і кожная цагліна была асобна завернутая ў паперу. Гэта адзін з найпрыгажэйшых каталіцкіх храмаў Беларусі. Вечназялёныя расліны вакол касцёла ўражваюць не менш. Тэрыторыю вакол касцёла ўпрыгожваюць скульптуры і кветнікі. Ад сядзібы захаваўся вадзяны млын, у якім цяпер працуе кафэ.
Касцёл Св. А. Бабоні быў пабудаваны ў пасёлку Шумск (Літва). У 1938 г. ён быў перавезены на сталае месца жыхарства ў вёску Градаўшчызна. Узведзена святыня з дрэва ў стылі мадэрн. Магчыма, першапачатква храм выглядаў па-іншаму і змяніў сваё аблічча, набыўшы вядомыя нам рысы, калі яго ўзводзілі на новым месцы
Узведзена чыгуначная станцыя Гудагай з цэглы ў стылі класіцызму з элементамі стылю мадэрн непадалёк ад вёскі з аналагічнай назвай у 1904 г. Будынак станцыі добра захаваўся, а нядаўна быў капітальна адрэстаўраваны. Побач стаіць невялікая гаспадарчая пабудова, якая, магчыма, некалі выкарыстоўвалася як лядоўня.
Будынкі, якія засталіся ад былой сядзібы Манейка, знаходзяцца прыкладна ў двух кіламетрах ад вёскі. У старажытным парку захаваўся сядзібны дом ХІХ ст. і цагляныя пабудовы гаспадарчага двара. Гісторыкі сцвярджаюць, што менавіта ў гэтым доме польскі пісьменнік Генрык Сянкевіч пісаў свой знакаміты раман “Пан Валадыёўскі”.
З назвай гэтай утульнай вёсачкі звязана некалькі цікавых старажытных легенд. У значна перабудаваным драўляным доме шляхціцаў Котвічаў (ХІХ ст.) і сёння жывуць людзі. Асаблівую цікавасць выклікаюць гаспадарчыя пабудовы разнастайнага прызначэння: свіран з каменю і цэглы, флігель, вялізны будынак з незвычайнымі драўлянымі арачнымі дзвярыма. Жыльцы гэтага дома гатовыя распавесці гісторыю гэтага маёнтка.
У полі, непадалёк ад гаспадарчага двара, побач з прасёлкавай дарогай узвышаецца гэтая мілая і сціплая пабудова. У канцы ХІХ ст. пабудавана цагляная каталіцкая капліца Св. Станіслава ў стылі класіцызму. Захаваўся будынак выдатна. Магчыма, яе суседства з Гервятамі – упадабаным турыстамі месцам – прывядзе да яе хуткага аднаўлення.
Вядомае паселішча з XV ст. Невялікі, але вельмі маляўнічы сядзібны дом у стылі неабарока, які належаў роду Шышкаў, пабудаваны ў пачатку ХІХ ст. Побач з домам захаваліся двухпавярховы флігель і каменная пабудова канюшні-вазоўні (1879 г.). Старажытны парк яшчэ дарыць цень і прахалоду мясцовым жыхарам і турыстам, якія прыязджаюць сюды.
Фотагалерэя