Маршрут Пярковічы >
Кропкі маршрута Пярковічы
Антопаль вядомы з 1975 г. як мястэчка. У 1854 г. на месцы старога ўніяцкага храма пабудаваны новы драўляны храм, сёння вядомы як Васкрасенская царква. Побач стаіць драўляная званіца (1865 г.) З правага боку ад увахода захавалася мураваная мемарыяльная калона, усталяваная, магчыма, у гонар удзельнікаў паўстання 1863-64 гг. Захаваўся будынак сінагогі, узведзены ў сярэдзіне XIX ст.
Спаса-Праабражэнская царква пабудаваная з цэглы ў рэтраспектыўна-рускім стылі ў першым дзесяцігоддзі ХХ ст. Магчыма, узведзеная царква на месцы старой драўлянай уніяцкай святыні, вядомай з сярэдзіны XVIII ст. У храме захаваўся старажытны іканастас, які ў 60-я гг. XIX ст. быў перанесены з уніяцкага храма і нязначна перабудаваны.
У 1766 г. тут пабудаваны драўляны ўніяцкі храм у стылі народнага дойлідства з відавочнымі элементамі стылю барока. Сёння храм вядомы як царква Св. Георгія. У пачатку другога дзесяцігоддзя XXI ст. пры абнаўленні святыні былі моцна перайначаныя вуглавыя вежы на галоўным фасадзе. Побач з царквой знаходзіцца драўляная званіца, якая, магчыма, з'яўляецца равесніцай храма. Звон на ёй выраблены ў 1858 г.
І гэты драўляны храм ў 1740 г. быў пабудаваны як уніяцкі. Збудаваная ў стылі народнага дойлідства святыня пасля падаўлення паўстання 1863-64 гг. была нязначна перабудаваная: быў перайначаны купал храма, да апсіды прыбудаваны невялікі аб'ём, а да галоўнага фасада - драўляны бабінец. Прыкладна ў тыя ж гады храм быў пераасвечаны як праваслаўная Пакроўская царква. Побач з храмам стаіць драўляная званіца, звон якой адліты ў 1746 г.
Ад вядомага на ўсю Беларусь праваслаўнага Тараканьскага манастыра захаваўся толькі невялікі абломак сцяны. Манастыр быў цалкам знішчаны савецкімі ўладамі ў 1959 г. Узарвалі і храм, і карпусы. Захаваўся толькі невялікі цагляны будынак, магчыма, свіран, узведзены ў 1779 г. Варта спадзявацца, што падобных разбурэнняў Беларусь больш не ўбачыць.
Побач з вёскай на адкрытай прасторы з 1937 г. узвышаецца гэтая праваслаўная святыня. Пабудаваны храм з сасновага бруса ў стылі народнага дойлідства. У 1950-я гг. храм быў адрэстаўраваны і абшаляваны вагонкай. Асвечаная царква ў гонар Пакроваў Прасвятой Багародзіцы. Абразы XVIII ст., што захоўваюцца ў храме, магчыма, захаваліся ад папярэдняга драўлянага храма, які быў пабудаваны на гэтым месцы ў пачатку XVIII ст.
З 1499 г. – уладанне роду Андрэевічаў. З 1756 г. – роду Віславухаў. Апошні ўладальнік, прафесар Антоній Віславух, быў арыштаваны савецкімі ўладамі і ў 1940 г. сасланы ў Сібір, дзе і загінуў. У глыбіні пейзажнага парку захавалася сядзіба, пабудаваная з цэглы ў стылі класіцызму ў самым пачатку XIX ст. Насупраць дома ў 1805 г. Віславухі ўзвялі ўніяцкі храм у стылі класіцызму. Пасля 1864 г. касцёл стаў праваслаўным.
Тут можна ўбачыць храм, пабудаваны з цэглы ў стылі класіцызму з элементамі барока. Узводзіўся ён як каталіцкая святыня ў 1793 г. Пасля падаўлення паўстання 1863-64 гг. пры перабудове храма былі значна перайначаны купальная сістэма і фасад храма. Сёння храм вядомы як царква, асвечаная ў гонар Раства Багародзіцы. У дэкоры святыні часткова захаваліся рысы барочнай архітэктуры і старадаўнія абразы сярэдзіны XVIII ст.
Сёння гэта праваслаўная царква Св. Мікалая. Будавалася ж святыня ў стылі класіцызму з драўлянага бруса ў 1725 г. як каталіцкая. У 1864 г. касцёл быў перададзены праваслаўнай царкве. Магчыма, тады ж да асноўнага аб'ёму храма быў прыбудаваны бабінец, а да апсіды - дадатковы аб'ём з рызніцай. Перад храмам знаходзіцца брама-званіца (1868 г.).
Фотагалерэя