Маршрут Савейкі >
Кропкі маршрута Савейкі
Як паселішча Агарэвічы вядомыя з пачатку XVI ст. Сядзібны дом шляхецкага роду Свяржынскіх у класічным стылі з дрэва пабудаваны ў 1893 г. У 1911 г. частка пабудоў, у тым ліку і сядзібны дом, былі адрэстаўраваныя, і нават былі праведзеныя дадатковыя будаўнічыя работы. Так, у той год пры доме з'явілася аранжарэя. Захаваўся каменны свіран, сажалкі з грэблямі і пейзажны парк, які пацярпеў падчас Другой сусветнай вайны.
Вядома пасяленне з пачатку XVI ст. З сярэдзіны XVII ст. – уласнасць роду Радзівілаў. З 1623 г. тут дзейнічаў старадаўні, магчыма, уніяцкі храм. Хутчэй за ўсё, пасля падаўлення паўстання 1830-1831 гг. святыня была зачыненая царскімі ўладамі і, магчыма, знішчаная. У 1896 г. на тым жа месцы была пабудаваная новая драўляная святыня, асвечаная як праваслаўны Спаса-Праабражэнскі храм. Сёння царква і прылеглая тэрыторыя дагледжаныя, усюды хмызнякі і кветкі.
Гэтымі землямі прыкладна з сярэдзіны XVI ст. валодаў шляхецкі род Абуховічаў. Ад некалі багатага маёнтка захавалася толькі капліца-пахавальня. Старадаўні парк, упрыгожаннем якога з'яўляецца велізарны дуб-патрыярх прыкладна чатырох стагоддзяў ад роду. У 1868 г. у стылі народнага дойлідства з дрэва пабудавана праваслаўная царква, асвячоная ў гонар Св. Георгія. Яе можна ўбачыць у самой вёсцы. Побач з храмам – драўляная званіца таго ж года пабудовы.
З сярэдзіны XIX ст. гэтае паселішча знаходзілася ва ўласнасці знакамітага графскага роду Чапскіх. Узнікненне ж Ганцавічаў звязана з увядзеннем у эксплуатацыю чыгункі ў 1884 г. У той час гэта была проста чыгуначная станцыя. Захаваўся сядзібны дом роду Падораўскіх, пабудаваны з дрэва ў 1904 г. Пабудовы польскіх казармаў (1920 г.) і збудаваны з дрэва ў 1916 г. адміністрацыйны домік лясніцтва. Побач растуць пераплеценыя паміж сабой сасна і дуб.
З сярэдзіны XVII ст. паселішча належала знакамітаму магнацкаму роду Радзівілаў. Нясвіжскія езуіты ў 1670 г. узвялі велічны каталіцкі храм з цэглы ў стылі барока. Пасля падаўлення паўстання 1863-1864 гг. касцёл быў перабудаваны пад царкву, якую асвяцілі ў гонар Пакрова Прасвятой Багародзіцы. Захаваўся мемарыяльны абеліск салдатам Першай сусветнай вайны. У былой сядзібе Рэпіхава ў пачатку XIX ст. жыў і працаваў вядомы паэт і этнограф Ян Чачот.
Узведзены гэты млын, як мяркуецца, у 60-я гг. XIX ст. Мясцовыя жыхары паведамляюць і іншую дату – 1883 г. Будынак цудоўна захаваўся і да нядаўняга часу паспяхова выконваў сваю асноўную функцыю. Млын мае два прасторныя паверхі і велізарнае мансарднае памяшканне. Сёння ён служыць складскім памяшканнем.
У 1909 г. на месцы, дзе раней стаяў старадаўні драўляны каталіцкі храм, была ўзведзена мураваная святыня ў стылі барока і ракако. Храм быў пашкоджаны падчас Першай сусветнай вайны. У сярэдзіне 1920-х гг. быў адноўлены і дзейнічаў ажно да 1939 г. У савецкія часы знаходзіўся ў запусценні. У 2006 г. каталіцкая святыня была адрэстаўраваная і адкрыта для вернікаў.
З сярэдзіны XVIII ст. паселішча і багаты мясцовы маёнтак знаходзіліся ва ўласнасці роду Бенігсенаў, затым Чапскіх. З 1901 г. гэта ўжо ўласнасць роду Навіцкіх, якія вялі тут актыўнае будаўніцтва прамысловых і гаспадарчых пабудоў. Захаваўся нязначна перабудаваны сядзібны дом. Пасля Другой сусветнай вайны ён быў адноўлены і прыстасаваны пад санаторый. Велізарны пейзажны парк з экзатычнымі дрэвамі, сажалкі і мосцікі і сёння захоўваюць сваё хараство.
Валодаў гэтымі землямі з сярэдзіны XVIII ст. род Абуховічаў. Чалавек і час сцерлі з твару зямлі сядзібны дом і гаспадарчыя пабудовы. А вось на старадаўніх каталіцкіх могілках у памяркоўным стане захавалася капліца-пахавальня яшчэ аднаго заможнага роду, які валодаў маёнткам у Ясянцы, – Вяндорфаў. Капліца пабудаваная ў стылі класіцызму ў першай палове XIX ст. Побач – склеп-пахавальня Яленскіх, збудаваная ў сярэдзіне XIX ст. у выглядзе пірамідальнага абеліска з часанага каменю.
Фотагалерэя